hamsterrak

Zer dira hamsterrak?

Hamsterrak maskota gisa gordetzen ditugun karraskari txikiak dira. Beste karraskarietatik bereizten dira buztan laburragatik, hanka potoloengatik eta belarri txikiengatik. Koloreetako hamster asko daude, hala nola, beltza, grisa, marroia, zuria, horia, gorria edo hainbat koloretako nahasketa. 

Hamster batzuk oso sozialak dira, beste batzuk, berriz, bakartiak. Esate baterako, Siriako hamsterri ez zaio gustatzen beste hamsterren ondoan bizitzea. Oso lurraldekoak dira eta inoiz ez dira beste hamster batzuekin kaiola batean sartu behar.

Hamster motak:

Hamster bat eskuratzea pentsatzen ari bazara, izaki adoragarri hauek maskota dibertigarriak eta entretenigarriak dira. 24 hamster espezie daude, hala ere, bost dira maskota gisa gehien edukitzen direnak. Hamster espezie batzuk bakarkako maskota ezin hobeak dira, eta beste batzuk taldean eroso bizi dira. Eusteko eta harekin elkarreragiteko hamster baten bila bazabiltza, arraza batzuk hobeto manipulatzeko egokiak dira, eta beste batzuk bakarrik jolastea nahiago dute.

Habitata Handia 

Aukeratu kaiola zabal baten alde, non zure karraskaria eroso sentituko den eta horrela estresa eta antsietatea saihestuko ditugu.

 Zuzena Elikadura 

Janaria konbinatu behar da. Karraskariek fruitu lehorrak, aleak, lekaleak eta animaliak jaten dituzte. 

Jostailuak Ariketarako 

Horretarako jostailu desberdinak daude. Ohikoenetako bat gurpilak dira, ariketa fisikoa egiten eta osasuntsu egoten laguntzen die.

nola egin cupcakes

nola egin cupcakes:

Osagaiak: 

•  3 arrautza 
• 200 g. pastel-irina solte
• 125 g. azukre zuria 
• 50 ml. esne osoa 
• 100 ml. oliba olio birjina estra 
• leuna Legami kimiko ½ on 10 gramo
• Silikonazko muffin moldeak aukerakoa
• Paper Kizkurdun Cupcake Moldeak 
• gatz pixka bat

Errezeta:

1. Ontzi handi batean arrautzak irabiatzen ditugu haga batzuekin, mugimendu azkarrekin. Beti irabiatua leun eta airetsu mantentzen saiatzen.
2. Orain pixkanaka azukrea gehitzen dugu irabiatzen eta nahasten jarraitzen dugun bitartean. Olioaren txanda da, poliki-poliki botatzen dugu eta gainerako osagaiekin nahasten dugu. Prozesu bera jarraituko dugu esnearekin, ondoren irina, gatz pixka bat eta azkenik hauts gozoarekin. Nahasketa hozkailuan sartuko dugu eta hozten den bitartean.
3. Silikonazko moldeak erretiluan jartzen ditugu, eta paper kiribildua sartzen dugu barruan. Nahasketa moldeetara bota baino lehen, astindu txiki bat emango diogu, hotzarekin pixka bat loditu egingo baita.
4. Gehienez ¾ zati bete eta labean 15 minutuz 200º C-tan. Aurrez berotutako beroarekin eta tenperatura horretan muffinak arazorik gabe igo behar dira. Bere egoera ezin hobea da pompadour perfektuarekin eta marroi urrearekin daudela egiaztatzen dugunean. Puntu hau garrantzitsua da, badakizu labe batetik bestera beroa eta denbora alda daitezkeela.
5. Dembora pasa eta gero gure cupcakes jan ahal ditugu.

ERRITMOAK

Klasean zenbait erritmo bereizten ikasi dugu eta klasean hauek sortu ditugu. Espero dugu gustokoa izatea!

                                                              

Esperientzia bat Arriagan

Urtarrilaren 19an eta 20an, abesten egon nintzen Arriaga antzokian. Malher izeneko musikari baten abesti batzuk abestu nituen, baina ez pentsatu bakarrik abestu nuela, ez ez nire koruarekin. Gauza hau izan zen: zuzendariak, 45 pertsonen artean 14 aukeratu behar zituen, Marsellako balletarekin abesteko. Eta azkenean, 14 pertsonen horien artean, ni nengoen. Oso pozik jarri nintzen esan zidatenean, abestu egingo nuela. Zuzendariak oso zaila zuen aukeratzea, baina azkenean lortu zuen! 

Aukeratu egin eta gero, zuzendariak esan zigun, zer abestuko genuen, eta hau izango zen kontzertuaren programa: Kindertotenliederreko 5 abestiak, ‘Der Werker’ abestia eta ‘Solidaritet’ abestia. Sorpresaz, ‘Aurtxoa seazkan’ abestu genuen. Programa guztia, Alemaniarrez zegoen, orduan, Alemaniarrez ikasi behar genuen. Pixka bat zaila zen baina azkenean lortu genuen.

Entsegu asko eta gero, entsegu generalak egiteko prest geuden. Urtarrilaren bigarren astean, Marsellako ballet - arekin entseguak egiten hasi ginen. Horregatik, urtarrilaren hiru arratsalde huts egin nuen eskolara. Balleteko partaideek, primeran dantza egiten zuten! Baina ez zuten ballet klasikoa egiten, ez ez ballet modernoa! Oso arraro zen, baina polita. Momentu batzuetan, pixka bat barregarria zen.

Urtarrilaren 20 heldu zen! Oso urduri nengoen! Hobeto esanda denok oso urduri geuden. Teloia igo eta ikuskizuna hasi zen. Oso ondo atera zen dena! Baina oraindik beste ikuskizuna falta zen. Hurrengo eguna heldu eta ere bai oso ondo atera zen. Oso triste geunden hau amaitu zelako. Lagun honak egin ginen. Gainera, ni taldeko txikiena nintzen. Baina lagunak primerakoak ziren. Adibidez: Ane, Elixabete, Inés, Josebe, Aitana, Bego eta beste Ane bat. Oso majuak ziren denak!
Bi ikuskizunak egin eta gero, ikuskizunaren zuzendariak esan zigun, Italiara joango ginela! Momentu horretan denak poz-pozik jarri ginen. 

Orduan, ekainaren 27an, Italiara goaz!!!

Mirari

    Hemen korua, dantzariak, zuzendariak eta koreografoa.

Cinta de Möebius

Cinta de möebius

Una cinta de moebius es  la única figura con una sola cara , un solo borde e infinita.

¿Cómo  hacer una cinta de moebius ?
Primero cortas una tira de papel , después haces un círculo y lo doblas ,para acabar le pones un trozo de celo de forma vertical y ya tienes una cinta de möebius.

¿Tú qué crees que pasaría si lo cortamos a la mitad? : ¿se rompería o se duplicaría? Vamos a comprobarlo: primero con la erramienta de comprobar caras o también llamada rotulador trazamos una línea por toda la figura antes de cortarlo, podrás comprobar que solo tiene una cara . Al cortarlo por la línea podrás ver que no se rompe sino que se duplica tanto las caras como las vueltas.

Si hacemos lo mismo pero trazando dos líneas ¿qué crees que pasaría? Comprobémoslo primero tratamos dos líneas como estas por las dos caras , después hacemos una cinta de moebius y cortamos más o menos debería de quedar así

Sabías que...
La cinta de möebius fue inventada  por un músico llamado Juan Sebastián Bach sin que lo supiese
Y más tarde fue descubierta por unos alemanes llamados August Ferdinand Möbius (de ahí el nombre) y Johann Benedict Listing en 1858

Nosotros, los de sexto, fuimos a un taller de mates y Juanmi (un matemático que es profesor en la universidad) nos contó  muchas cosas divertidas sobre las cintas de Möebius como que es la única figura que solo tiene una cara infinita y además de eso nos comentó que las figuras tridimensionales tienen tres dimensiones (de ahí el nombre tridimensional )  el alto el ancho y el largo . Las bidimensionales que solo tienen dos dimenciones el alto y el ancho como por ejemplo los dibujos animados y por último está la figura con una sola dimencion que es la linea .

Aqui os dejo el vídeo de la canción de Juan Sebastián Bach

Leize-zuloko misterioa

Kaixo, Nadia naiz eta guk klasean leize-zuloko misterioa irakurri genuen eta protagonistaren Aitona Iñaki izenekoa, nire aitonaren antza du. 

Nire aitonaren etxera joaten naizenean beti istorioak kontatzen dizkit. Aitona Iñaki oso ausarta iruditzen zait gaztea zenean kobara sartzen zen soka barik, kaskorik gabe. Baina orain ausartagoa da bere urteak dituelako baina kobara sartzen da bere iloba eta bere lagunei laguntzeko. Nire aitona ere bere urteak ditu baina ni edo nire lehengusuak laguntza behar badugu bere beti joaten da laguntzera. Ere jarraitzendu kirol egiten: eskiatzen du, bizikletaz ibiltzen da... Eta liburu hau asko gogoratu dit istorio hau. Bost urte nintuenean nire aitonak, nire lehengusuak eta nik bizikleta hartzen genuen eta koba batera joaten ginen. Ez ginen oso barrura sartzen baina polita zen. Eta liburua irakurtzen nuen bitartean aitona Iñakiri nire aitonaren aurpegia jartzen nion. Berdinak dira!

El día que la niebla se vaya

En un pueblo en la mitad de un inmenso bosque , vivía una niña de 10 u 11años de edad. Se llamaba Ana. Aquella niña, vivía con la esperanza de salir de ese pueblo y buscar dragones hasta aburrirse de ellos. A menudo miraba al mismo cielo nublado, triste y gris soñando con sobrevolarlo a lomos de un dragón. Se pasaba el día en la biblioteca leyendo el mismo pesado pero a la vez interesante libro sobre la mitología de todo el mundo. Ya lo había leído muchas veces pero siempre se hundía con la misma emoción en la historia. Cada tarde, al llegar a casa le daba un beso a su madre otro a su padre, y se metia debajo de la cama. Levantaba el tablón suelto que había en el suelo y sacaba un libro muy antiguo que le entregaron los Ryksaws, los indios que había en el bosque.

Se sentó en el sofá y empezó a leer. Pero cuando iba ya cuatro páginas, se levantó sin ser consciente de lo que hacía y se puso debajo del desván. Algo le atraía de aquella trampilla comida por la carcoma. Sus padres nunca le habían hablado de lo que había en el desván. Tiró de una cuerda apunto de romperse y una pequeña escalera cayó. Poco a poco empezó a subir, por la escalerita despintada. De pronto, una oscuridad tremenda la invadió, por lo tanto, bajó, a por una linterna. Al subir, la encendió y empezó a buscar el interruptor de la luz. Avanzó unos pasos y encontró una pequeña caja cubierta por una capa de polvo. Cuando la quitó, vió como tenía unas amatistas incrustadas, y que estaba tallada de tal forma que parecía como si las formas se movieran.

Gehiago daukat. 15 interesgarri ematen badidazue gehiago igotzen dut. Espero dut gustokoa izatea!!!